En toen... was het afgelopen

Receptie

Op zaterdag 23 april in de Pluk was er een feestje. Een feestje met twee kanten. De blije kant was dat ik in een warm bad van genegenheid, waardering en complimenten werd ondergedompeld. De minder leuke kant was dat er definitief en niet voorzien een einde kwam aan mijn loopbaan als huisarts.

Plezier

In de jaren dat ik heb gewerkt in de praktijk ben ik uiteindelijk huisarts geworden. Daar waar ik aan het begin door mijn vader aan het handje werd genomen, toen hij mij als opleider begeleide, was het nog een heel avontuur om mijn eigen identiteit als arts te ontdekken. Mijn eigen weg volgen en mijn eigen paden kiezen. Ik heb daar heel veel plezier van gehad. Keuzes als verdieping in psychosomatiek en begeleiden van persoonlijk problemen die achter de klachten schuilgingen waren voor mij de ultieme uitdaging.

Krekel

Maar aan alles komt een eind. De kunst van het leven is niet afwachten tot het leven minder zwaar wordt, maar kiezen voor je eigen geluk. En als je je als krekel uiteindelijk kreukelig doorheen het deurtje hebt gewurmd kun je toch kiezen voor het vliegen.

Dank

Ik ben danig onder de indruk geraakt van alle blijken van waardering en heb herhaalde malen mijn veters strakker moeten strikken om niet naast mijn schoenen terecht te komen. De enorme hoeveelheid kaartjes met de liefste wensen, de grote bossen prachtige bloemen, de fruitmanden, de boekjes en bonnen hebben me overvallen en hierbij bedank ik u daarvoor.

We zien elkaar vast nog wel bij de Albert Heijn of elders in het dorp. Het gaat u goed.

Paul Salomé, amateur pensionada.